Δε θα σε σώσει κανείς. Ούτε μόνος μπορείς να κάνεις κάτι. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Επωνύμως: Σε ποια φάκα πιαστήκαμε τελικά?

Αυτο ηταν το επιχειρημα."Δεν ειμαστε αφελεις να παμε στο τυρι και να μη δουμε τη φακα." Οπου τυρι,η εκφραση της διαμαρτυριας μας για το ξεσκισμα της χωρας και της ζωης μας και φακα οι προγραμματισμενες προβοκατσιες κατα την ημερα τη σημερινη, 25 Μαρτιου 2012. Προβοκατσιες που θα χρεωνονταν στην Αριστερα,τετοιας ολκης που θα μπορουσαν ακομη να ματαιωσουν κι αυτες τις ιδιες τις Εκλογες.


Συσσωμες οι δυναμεις της Αριστερας ως εκ τουτου,πλην ελαχιστων, αποφανθηκαν σε ΟΛΜΕ και τοπικες ΕΛΜΕ,ασφαλως ομου μετα των δυναμεων ΔΑΚΕ και ΠΑΣΚΕ,να μη γινουμε ποντικια, αλλα νησσες. Και τα συνδικαλιστικα μας οργανα, αυτα τα ιδια που την 28η Οκτωβριου καλουσαν να αναδειχθει με καθε τροπο και μεσο το νοημα του μεγαλου ΟΧΙ και μιλουσαν για μαυρες σημαιες και μαυρα περιβραχιονια, ξαφνικα τα βαψαν ολα στο ροζ.
Στο γλυκυτατο αυτο ροζ της Εθνικης Ομοψυχιας, οπου μερα που ναι, οι μαθητες και οι μαθητριες παρελαυνουν ευτυχεις στη γαλαζια τους χωρα.
Στη χωρα που πουληθηκε και μονον ως αποικια υφισταται πλεον.
Με τους γονεις τους και τους δασκαλους τους επαιτες για δανεικα αφου ουτε το δανειο ουτε το νοικι  ουτε το φαγητο της βδομαδας καλυπτονται απο το 15θημερο των 200,των 300, των 600Ε. Με τη δικη τους ζωη καμμενη απο την πυρκαγια της ανεργιας που τους περιθωριοποιει,τους κλεβει τα νιατα τους,τους βυθιζει στο σκοτεινο τουνελ της καταθλιψης.
Το χειροτερο ισως, να παρελαυνουν μπροστα σε ανθρωπους που οπουδηποτε αλλου στην οικουμενη θα χαν απο καιρο κρυφτει στο πιο βαθυ λαγουμι, για το ασυστολο ψεμα, την διαρκη προκλητικη κοροιδια, την  επιστημονικα δομημενη εξαπατηση, ενω εδώ -ποιος το φανταζονταν και ποιος το περιμενε ποτε -επιβιωνουν, μιλανε ακομη και πανε να σωσουν την παρτιδα και την πατριδα!
Εχω, συναδελφισσες και συναδελφοι πληρη επιγνωση του οτι, ναι, οι καιροι ειναι πονηροι. Και δεν ισχυριζομαι οτι ειναι μια ευκολη αποφαση ουτε μια ευκολη υποθεση να περιφρουρησεις τους αγωνες σου, αλλα προφανως ουδεις εξ ημων θα κατεβαινε για να λυντσαρει η να πεταξει αυγα και γιαουρτια. Και εν παση περιπτωσει, γι αυτους τους ιδιους φοβους και κινδυνους, ας μην ειχαμε κανει τιποτα, απολυτως τιποτα ως τωρα. Ουτε συγκεντρωσεις, ουτε πορειες, τιποτα!
Θα κατεβαινε, ο κοσμος- κοσμημα, αυτην, ναι αυτην τη μερα την με ιστορικη μνημη φορτισμενη και σημαδιακη,να κραυγασει
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, διοτι μας λειπουν και τα τεσσερα.
Αυτην τη μερα,ναι.
Γιατι εδω, υπαρχουν στιχοι που στοιχειωνουν:
"Καλλητερα, καλλητερα διασκορπισμενοι οι Ελληνες
να τρεχωσιν τον κοσμον με εξαπλωμενην χειρα ψωμοζητουντες,
Παρα προστατας να χωμεν.
Το χερι οπου απλωνετε, ως προστασιας σημειον,
επνιξεν και πνιγει τους λαους παλαι κι ακομα.
Οταν υπο τα σκηπτρα σας νεους λαους καλειτε,
νεους ιδρωτας θελετε εσεις,
για να θρεψετε τα ξιφη οπου φυλαττουν
τα τρεμοντα βασιλεια σας,
τα ξιφη οπου πνιγουσιν την Αρετην
και σφαγιαζουσιν τους λειτουργους της....
Και τωρα εις προστασιαν μας το χερι σας απλωνετε.
Τραβηξτε το οπισω,
βλεπει ο θεος..."
Κι υπαρχουν κι αλλοι, στιχοι, στοιχειωμενοι κι αυτοι:
"Κι επειδη πλησιαζαν οι μερες που το Γενος το χε συνηθειο να γιορταζει
τον αλλον, το Μεγαλο Σηκωμο,
τη μερα παλι εκεινην ωρισαν για την Εξοδο.
Οι νεοι με τα πρησμενα ποδια, που τους ελεγαν αλητες....."
Εμεις, αποφασισαμε στα ξαφνικα, να μη μας πουνε αλητες. Προφανως, προφανεστατα για να τσιμπισουμε στις εκλογες ακομη 1% αντε και 3% σου λεω εγω συντηρητικων, εγκλωβισμενων ψηφοφορων. Για να τους κανουμε τι?
Για να στηριξουν, αυτοι, τις μεγαλες ανατροπες που υποσχομαστε?
Η, γιατι ερχεται κι η αξιολογηση για μας τους εκπαιδευτικους, και φυλαε τα ρουχα σου για να χεις τα μισα?
Αλλα, για την οικονομια της κουβεντας, ας κανουμε μιαν αφαιρεση κι ας πουμε οτι συμφωνοι, οι κινδυνοι ηταν μεγαλοι και δεν θελαμε να στοχοποιηθουμε. Αυτα χθες.
Σημερα?
Σημερα, μετα τη φρικη της σιδηροφρακτης πολης και τους ελευθερους σκοπευτες (παρατηρητες, διορθωνω) στην ταρατσα της Βουλης, μετα τις βιαιες προσαγωγες ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ, τσιμουδια και σημερα?
Θα πρεπε και σημερα λοιπον, να συνοδεψουμε χαμογελαστοι, σα να μην ετρεξε τιποτε, τους μαθητες μας στις παρελασεις των τοπικων κοινωνιων?
Να μου πει ενας, πως να ξαναδιδαξουμε Καλβο, Ελυτη και Σολωμο μετα τη σημερινη Ακρα Του Ταφου Σιωπη των ΕΛΜΕ και της ΟΛΜΕ.Δειξτε κατανοηση για πιθανα λαθη στους στιχους και την ορθογραφια.Τελω εν απογνωσει.
Ναγια Καραμπαση

6 σχόλια:

  1. ΜΠΡΑΒΟ ΝΑΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΟΥ. Η ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΟΧΡΩΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΒΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΧΟΥΝΤΑΣ ΠΑΠΑΔΗΜΟΥ ΝΑ ΤΣΙΜΠΗΣΗ 1-2%. ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ Β' ΒΑΘΜΙΑΣ. ΠΡΩΤΗ ΔΥΝΑΜΗ (40,2%) Η ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!


    ΤΩΝ ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΑΛΟΜΟΙΡΗ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΓΛΑΡΕΝΤΖΟΥ

    Μήνυμα αντίστασης και αγώνα έστειλαν οι εκπαιδευτικοί Δ.Ε. στις εκλογές που πραγματοποιήθηκαν το τελευταίο τρίμηνο για την ανάδειξη Δ.Σ. σε 69 ΕΛΜΕ της χώρας (σε σύνολο 90 ΕΛΜΕ).Οι δυνάμεις της ριζοσπαστικής και κινηματικής Αριστεράς, δηλαδή, τα σχήματα που συγκροτήθηκαν από τις δυνάμεις του ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του Μ-Λ/ΚΚΕ, άλλων συλλογικοτήτων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς καθώς και ανένταχτους αριστερούς αγωνιστές/αγωνίστριες ψηφίστηκαν από το 40,2% των καθηγητών, έναντι 34% πέρυσι (άνοδος κατά 6,2%).

    Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών συγκέντρωσαν το 16.5% των ψήφων, έναντι 14,7% πέρυσι (άνοδος 1,8%). ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ 56% ΣΤΗΝ ΟΛΜΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΠΙΑ. ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΙ 100%.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποσο καλλιτερα θα ταν,Ανωνυμε συναδελφε,να μπορουμε να συνεισφερουμε επι του απολυτως συγκεκριμενου που τιθεται καθε φορα,εγκαταλειποντας συνδικαλιστικοτερτιπιστικες απαντησεις παλαιας κοπης!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ναι είμαι ανώνυμος δεν πιστεύω να ειναι πρόβλημα. Ειμαι ο ανώνυμος διαδηλωτής του συντάγματος επι δύο μήνες που με λοιδωρούσε η αριστερά ως απολίτικο. Είμαι ο διαδηλωτής των μεγάλων απεργιακών συγκεντρώσεων-διαδηλώσεων 19-20 οκτώβρη και της 12 φεβρουαρίου.Συμφωνώ μαζι σου οτι αυτή η αριστερά είναι ανεπαρκής και για πολλους καθεστωτική γιατί εχει στραμένο το βλεμμα της στα εκλογικά οφέλη και τις κομματικές επιχορηγησεις. Μήν φοβάσαι η αυτιστική αριστερά πρέπει να αρχίσει να απολογείται στήν κοινωνία για οτι δεν εχει κάνει. Παλαιάς κοπής ειναι ο αυτισμός της αριστεράς . Ειναι αλήθεια η οχι οτι στις εκλογές σε 69 ΕΛΜΕ η αριστερά εχει 56% , ειναι αλήθεια η οχι οτι αυτή η μεγαλη πλειοψηφια κάνει τήν ΠΑΠΙΑ. Επι του απολύτως συγκεκριμένου... ας ψάξουμε για νέους δρόμους και νέα σχήματα που μπορούν να εκφράσουν την ΚΟΙΝΩΝΙΑ ας εγκαταλείψουμε τα ΜΑΓΑΖΑΚΙΑ αριστερά και δεξιά... Ανωνύμου Ελληνική κομματοκρατία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή είναι η επανάσταση, αλλά καλύτερα να γίνεται μακριά μας...
    Του Παναγιώτη Μαυροειδή

    Που ήταν τελικά τα ΟΥΚ και οι παρακρατικοί στις παρελάσεις;
    Περί φόβου, προβοκάτσιας, ατολμίας και πολιτικής δειλίας

    Την σχετική συζήτηση την είχε ξεκινήσει από τις 11/3/12 ο Ριζοσπάστης, σε δημοσίευμα με τίτλο ‘’ΠΑΡΑΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ - ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ - ΑΣΤΙΚΑ ΜΜΕ, Φτιάχνουν κλίμα, που «μυρίζει» προβοκάτσια’’. Πηγή της εφημερίδας αποτέλεσαν διάφοροι ακροδεξιοί ιστότοποι, οι μπαρούφες των οποίων αναμεταδόθηκαν αμάσητες.

    Ακολούθησαν στο ίδιο μήκος κύματος, αποστάσεις δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ, από κάθε προετοιμασία για εργατικές λαϊκές διαδηλώσεις, στο επαναστατικό πνεύμα της επετείου, ενάντια στην οικονομική και πολιτική κατοχή από τη χούντα της ΕΕ, του ΔΝΤ και του κεφαλαίου.
    Τα χειρότερα όμως ήρθαν αργότερα. Ακριβώς όταν ο χειρισμός του θέματος, ξέφυγε από τις υπερβολές και τα λάθη των δημοσιογράφων των αριστερών εφημερίδων.

    Τσίπρας και Παπαρήγα πήγαν να συναντήσουν και να σφίξουν το χέρι του Παπαδήμου, ακριβώς μια μέρα πριν τις παρελάσεις της 24/3 στο κέντρο της Αθήνας. Στο περιθώριο των συναντήσεων, έκαναν πανομοιότυπες δηλώσεις προκαταβολικής καταδίκης λαικών διαδηλώσεων στις παρελάσεις. Πάντα στο όνομα της προβοκάτσιας και των …ακροδεξιών. http://tsak-giorgis.blogspot.com/2012/03/blog-post_9139.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οχι,κακο δεν ειναι,με την εννοια οτι δεν προωθω την αναγκαστικα επωνυμη συμμετοχη στο Διαδυκτιο με ο,τι αυτο συνεπαγεται.
    Πιστευω ομως οτι σ αυτους τους δυσκολους καιρους,το να υψωθει ενας τοιχος επωνυμης παρεμβασης,συμβαλλει στο να σπασει το κλιμα του φοβου που παει να μετατρεψει σε φαμπρικες την Εκπαιδευτικη Κοινοτητα απο χωρο ελευθερης εκφρασης γνωμης.
    Μπορει να συμφωνουμε λοιπον επι του συγκεκριμενου(αντιδραση κατα την 25η),διαφωνουμε ομως ριζικα απ ο,τι φαινεται στην συνολικη αποψη μας για την Αριστερα.
    Την Αριστερα εγω δεν θα την κρινω αποσπασματικα και μονον απο μια η και δυο η και τρεις ατυχεις στιγμες της,ως καθεστωτικη και συστημικη και ενσωματωμενη.
    Θα ηταν και μεθοδολογικο λαθος,και κωμικοτραγικο ταυτοχρονα ειδικα σημερα που αποτελει,πιστευω,το μονο αναχωμα αντιστασης στην πρωτοφανη βαρβαροτητα που μας ρημαζει.
    Η Αριστερα,ηταν παντα και παραμενει ο φυσει και θεσει χωρος μου και η οποια μου κριτικη παρεμβαση εχει στοχο την μεγαλυτερη αποτελεσματικοτητα της και ποτε την καταδικη της,οπως μαλλον(μπορει και οχι)συμβαινει με σενα.
    Ομως,να το κλεινουμε εδω,γιατι ο κοσμος καιγεται και χανεται κι εχουμε να κανουμε πολλα που δεν μπορουν να περιμενουν.
    Φιλικα,κι ας επιμενεις στην ανωνυμια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΤΥΦΛΑ Συγγραφή: Νίνα Γεωργιάδου
    Με βαθύ σεβασμό στους αγωνιστές της Αριστεράς, που δραπέτευσαν από το μηχανισμό της χειραγώγησης και με βαρύ κόστος υπερασπίστηκαν και υπερασπίζονται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και αγωνίζονται για κοινωνική δικαιοσύνη, δεν μπορεί να μείνουν στο απυρόβλητο αυτοί που «δεν ήθελαν να αλλάξει τίποτα. αλλά ήθελαν να προσποιούνται ότι ήθελαν». Αυτοί που εξαγόρασαν τους αγώνες άλλων, που χουχούλιασαν στη ζεστασιά της συστημικής αντιπολίτευσης, και που σήμερα, την ώρα που εκατομμύρια άνθρωποι υποφέρουν, αυτοί θεωρούν ότι επιτελούν το χρέος τους απέναντι στην ιστορία με διαπιστώσεις από άμβωνος, αναθέματα και φοβικές περιχαρακώσεις.
    Η κατηγορία αυτή απέκτησε το iso του ηλίθιου πιο βασανιστικά από τις προηγούμενες.
    Δεν επαναπαύτηκε στη φιλόξενη μηχανή της χειραγώγησης. Άνοιξε ρωγμές και δραπέτευσε σε κάποιο στάδιο πριν την εξαγωγή του τελικού προϊόντος.
    Του τελικού προϊόντος. Γιατί κατά τα άλλα η ως ένα σημείο επεξεργασία, την έκανε ευεπίφορη στη χειραγώγηση. Δε μαζοποιήθηκε στον κανόνα αλλά στην εξαίρεση.
    Αν το καταφύγιο του ανθρώπου είναι η κοινωνία, του ηλίθιου είναι η συσπείρωσή του σε μια ομάδα με άλλους ηλίθιους.
    Όταν η αναγκαία για την κοινωνική δράση συλλογικότητα, παίρνει τα χαρακτηριστικά της αγέλης και το κοινωνικά αναγκαίο υποκαθίσταται από το κομματικά χρήσιμο, ο ηλίθιος επίσης μεταλλάσσεται από απλό βλάκα, σε πονηρό βλάκα. Ένα ανθρωπάκι υστερικά οχυρωμένο στην κομματική γραμμή και την μονοτονία των τσιτάτων, καχύποπτο έως επιθετικό σε όλους όσους τολμούν να αμφισβητούν το άνωθεν παπικό αλάθητο, περιχαρακωμένο σ’ ένα κοινωνικό αυτισμό που δε βλέπει πέρα απ’ τη μύτη του.
    Η «διαλεκτική» του σκέψη αρνείται επίμονα να δει σήμερα την αναγκαιότητα ενός πλατιού μετώπου για την απαλλαγή από τα νεκρόφιλα αρπακτικά, την ίδια στιγμή που οικειοποιείται την ιστορία των απελευθερωτικών μετώπων, πλαστογραφεί την υπογραφή τους και μονοπωλεί διαστρέφοντας τους στοχασμούς μεγάλων επαναστατών.
    Αυτός ο τύπος του ηλίθιου είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος, όχι μόνο γιατί δεν είναι πρόθυμος για κανενός είδους αυτοκριτική, όχι μόνο γιατί μεταστρέφει το κοπαδικό σε ιδεολογικό αλλά γιατί, κυρίως, αποθαρρύνει και αναστέλλει την κοινή δράση, και τη συρρικνώνει σε μικροκομματική κλίμακα.
    Έχει δίκιο ο Μπογιόπουλος στη διαπίστωση του επιλόγου του πως οι κοινωνικές διεργασίες, πόσο μάλλον οι κοινωνικές εξεγέρσεις, έχουν μια ατέλεια: δεν μπορούν να παρασκευαστούν με όρους τηλεμαγειρικής, ούτε να προβλεφτούν με την ακρίβεια των αστρολογικών προβλέψεων. Η απάντηση στο ερώτημα ‘ρήξη και ανατροπή ή ενσωμάτωση και αναπαραγωγή του συστήματος πρέπει να λάβει υπόψη της τη φενακισμένη συνείδηση, την ανεστραμμένη εικόνα του κόσμου, σε όλα τα επίπεδα.
    Ή θα δούμε και θα μιλήσουμε έντιμα για όλων των ειδών τις ηλιθιότητες, μαζί και αυτήν που μας αφορά, ή θα πάμε στην κατηγορία του γελοίου, του ηλίθιου που δεν αποδέχεται την ηλιθιότητά του και προσπαθεί να εντυπωσιάσει με εξυπνακισμούς.
    Ο βαρύς χειμώνας που αφήσαμε να σαρώσει τα καλοκαίρια, η έρημος που μας την έδειχναν και αλληθωρίσαμε βλέποντας το δάχτυλο, επελαύνουν με αμείλικτη ορμή.
    Δεν έχουμε πια κανένα άλλοθι. http://aristeroblog.gr/node/525 ΜΕ ΠΟΛΥ ΣΕΒΑΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΝΗΣΥΧΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΩΝΥΜΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΠΩΝΥΜΟ

    ΑπάντησηΔιαγραφή